De eerste stap
Het was oktober 2002. Onvoorbereid en met een veel te zware rugzak begon ik aan de eerste etappe van het Pieterpad. Nog nooit had ik een lange afstandswandeling gelopen maar nu voelde ik de behoefte om dit te gaan doen. Alleen.
Ik zat in een turbulente periode van mijn leven waarin ik op zoek was naar mezelf en waarin ik langzaam maar zeker het gevoel kreeg dat mijn huwelijk voorbij was. Het lopen in de vrije natuur zonder afleiding, gaf mij ruimte om na te denken en te voelen. Er gebeurde veel.
Ik kwam mezelf tegen. Ik heb gehuild, gelachen en genoten van de natuur en de kleine dorpjes die ik tegen kwam. Ik heb inzichten gekregen, mezelf zielig gevonden en mezelf getroost. Hele processen kwamen op gang. Gelouterd kwam ik thuis waarna ik met mijn nieuwe inzichten aan de slag ging.
Wandelen naar balans
Het wandelen heeft mij nooit meer losgelaten. Vele kilometers heb ik inmiddels gewandeld en zal ik nog wandelen.
Iedere wandeling, lang of kort, is weer verrassend.
Mede door het wandelen heb ik geleerd stappen te zetten, de ene wat groter, de andere wat kleiner.
Ik heb geleerd om in contact met mijzelf te staan en van daaruit voor mijzelf te zorgen door onder andere uit dat huwelijk te stappen en door een carrière switch te maken van een functie in het bedrijfsleven naar hypnotherapeut en wandelcoach. Nu voel ik mij in balans.